fulmina qui solitus propior spectare, Tonantis vestibulum modo non ipsum tetigisse putabas, inque dies poteras glacialia frigora coram fulgentisque videre apices? quantum aetheris alti hi superant, tantum in terram penetrare relictum est. ille quidem magnum nunquam adfectabit Olympum, aeria quicunque sequi ducente recusat voce deum: descende ferox audeque cavernam rimari peragrans tacitae penetralia terrae.' Γ. Ε. CLIII Αραρε ταῦτα, κοὐκέτ ̓ ἐστ ̓ ἀποστροφή F. ST. J. T. CLIV A strait long entry to the temple led, As threatened from the hinge to heave the door. Which, hewed by Mars himself, from Indian quarries came, The labour of a God; and all along Tough iron plates were clenched to make it strong. Unpunished Rapine, and a waste of war. Loud menaces were heard, and foul disgrace, And bawling infamy, in language base; Till sense was lost in sound, and silence fled the place. The slayer of himself yet saw I there, The gore congealed was clotted in his hair; With eyes half closed and gaping mouth he lay, And grim, as when he breathed his sullen soul away. DRYDEN. CLIV Huc aditu longo celsisque ex ordine muris ducit iter caecum: et saevus superimminet horror. unde ruunt horrenda minis raucoque tonitru flamina, quae rupto convellant cardine postis, ni pater aeterno fixos adamante locasset ipse manu, caesisque ex Indo monte columnis divinum struxisset opus: tum ferrea duras claustra premunt multoque intexunt robore portas. intus habent Curae sedem tristisque minatur Seditio, iuxtaque furit Discordia demens. hinc exaudiri gemitus, dum crimina iactat flagitium, turpique tonans infamia lingua omnia confundit strepitu rumpitque quietem. inde virum formae, vitam quicumque perosi, sanguine conspersi crines maculisque notati sanguineis: hiat ore omnis nec lumina clausit, qualis ubi infelix indigna luce recessit. A. J. B. CLV Sleep, angry beauty, sleep and fear not me: T. CAMPION. CLVI He scarce had finish'd, when such murmur fill'd Th' assembly, as when hollow rocks retain The sound of blust'ring winds, which all night long After the tempest: such applause was heard They dreaded worse than Hell: so much the fear Wrought still within them, and no less desire In emulation opposite to Heav'n. MILTON. CLV Carpe, superba nimis, posita formidine, somnum : quis solvat rabidae somnia saeva leae? hic sedisse sat est conclusaque labra tueri quae bona nescierunt edere verba viris. illa benigna quidem non est, innoxia tantum : quid magis hoc poterit corda iuvare proci? aspice, quae miserum toties fraudavit amantem sic secura iacet, carmine capta meo: almus et ex oculis adopertis liquitur umor, saepe magis lacrimas somnia luce movent. adsis, somne, tua mentem dulcedine mutans, ut meus a vigili respiciatur amor. A. H. C. CLVI Vix ea fatus erat, fremitu strepit omne repente concilium, deprensa cavis ceu flamina saxis miscentur sonitu; noctem, quam longa, ciebant illa quidem pontum, iam tandem murmure rauco defessis suadent nautis sopita quietem, quorum navigium atque ratis sub rupe cavata post tempestatem tenet ancora: plauditur una dux ubi finierat; placuit sententia Coei pacem ostentantis; statuunt non ulla novare proelia Tartareis mage formidanda catenis; tanto illos tonitrus tantoque inpleverat arcus intonsi terrore dei, quibus alta cupido firmandi Stygium inperium, quod tempore longo consiliisque potens regnum affectaret Olympi. |