τοῖς ὑπομείοσι καὶ τοῖς περιοίκοις. ὅπου γὰρ ἐν τούτοις τις λόγος γένοιτο περὶ Σπαρτιατῶν, οὐδένα δύνασθαι κρύπτειν τὸ μὴ οὐχ ἡδέως ἂν καὶ ὠμῶν ἐσθίειν αὐτῶν.

(f) τοῦτο δ' ἐστὶν οὐχ ἣν ἄν τις οὑτωσὶ φήσειεν ἀτιμίαν τί γὰρ τῷ Ζελείτῃ, τῶν ̓Αθηναίων κοινῶν εἰ μὴ μεθέξειν ἔμελλεν ; ἀλλ' ἐν τοῖς φονικοῖς γέγραπο ται νόμοις, ὑπὲρ ὧν ἂν μὴ διδῷ φόνου δικάσασθαι, σε καὶ ἄτιμός” φησι “ τεθνάτω.” τοῦτο δὴ λέγει, καθαρὸν τὸν τούτων τινά ἀποκτείναντα εἶναι. οὐκοῦν ἐνόμιζον ἐκεῖνοι τῆς πάντων τῶν Ἑλλήνων σωτηρίας αὑτοῖς ἐπιμελητέον εἶναι· οὐ γὰρ ἂν αὐτοῖς ἔμελεν εἴ τις ἐν Πελοποννήσῳ τινὰς ὠνεῖται καὶ διαφθείρει, μὴ τοῦθ ̓ ὑπολαμβάνουσιν· ἐκόλαζον δ' οὕτω καὶ ἐτιμωροῦντο οὓς αἴσθοιντο ὥστε καὶ στηλίτας ποιεῖν. (9) Πηλείδης δ' ἀπόρουσεν ὅσον τ' ἐπὶ δουρὸς ἐρωή, αἰετοῦ οἴματ ̓ ἔχων μέλανος, τοῦ θηρητήρος, ὅς θ ̓ ἅμα κάρτιστός τε καὶ ὤκιστος πετεηνῶν· τῷ ἔἰκὼς ἤιξεν, ἐπὶ στήθεσσι δὲ χαλκὸς σμερδαλέον κονάβιζεν ὕπαιθα δὲ τοῖο λιασθεὶς φεῦγ', ὁ δ ̓ ὄπισθε ῥέων ἔπετο μεγάλῳ ορυμαγδῷ. ὡς δ ̓ ὅτ' ἀνὴρ ἐχετηγὸς ἀπὸ κρήνης μελανύδρου ἂμ φυτὰ καὶ κήπους ὕδατι ῥόον ἡγεμονεύῃ χερσὶ μάκελλαν ἔχων, ἀμάρης ἐξ ἔχματα βάλλων τοῦ μέν τε προρέοντος ὑπὸ ψηφῖδες ἅπασαι ὀχλεῦνται τὸ δέ τ ̓ ὦκα κατειβόμενον κελαρύζει χώρῳ ἔνι προαλεῖ, φθάνει δέ τε καὶ τὸν ἄγοντα· ὣς αἰεὶ ̓Αχιλῆα κιχήσατο κῦμα ῥόδιο

καὶ λαιψηρὸν ἐόντα· θεοὶ δέ τε φέρτεροι ἀνδρῶν. (h) τοῖσι δ' ἀπὸ νύσσης τέτατο δρόμος ὦκα δ ̓ ἔπειτα ἔκφερ' Οϊλιάδης· ἐπὶ δ ̓ ὤρνυτο διος Οδυσσεύς ἄγχι μάλ', ὡς ὅτε τίς τε γυναικὸς ἐϋζώνοια στήθεός ἐστι κανών, ὃν τ ̓ εὖ μάλα χερσὶ τανύσσῃ πηνίον ἐξέλκουσα παρὲκ μίτον, ἀγχόθι δ' ἴσχει στήθεος· ὡς Ὀδυσεὺς θέεν ἐγγύθεν, αὐτὰρ ὄπισθεν

ἴχνια τύπτε πόδεσσι πάρος κόνιν ἀμφιχυθῆναι
καὶ δ ̓ ἄρα οἱ κεφαλῆς χέ ̓ ἀντμένα διος Οδυσσεὺς
αἰεὶ ῥίμφα θέων· ἴαχον δ' ἐπὶ πάντες ̓Αχαιοὶ
νίκης ἱεμένῳ, μάλα δὲ σπεύδοντι κέλευον.

2. Translate and comment on

(α) καὶ τὰ τῶν πόλεων οὐκ ἂν βέβαια ἔχοντες, εἰ ὑποδέξοιντο, ἀθυμοῖεν.

(6) ἀγγελλοίμεθα δ ̓ ἂν εὖ οἶδ' ὅτι ἐπὶ τὸ πλεῖον. (ε) καὶ τἀνδράποδα ἀπέδοσαν καὶ ἐγένοντο ἐξ αὐτῶν εἴκοσι καὶ ἑκατόν τάλαντα.

(α) ἐμοὶ γὰρ ἔστω τοὐμὲ μὴ λυποῦν μόνον

βόσκημα.

(f) οὐκ ἔθελεν φεύγειν, πρὶν πειρήσαιτ' ̓Αχιλῆος. (9) αὐτὸν δ ̓ ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρησι ὠμησταὶ ἐρύουσιν, ἐπεί κέ τις ὀξέι χαλκῷ τύψας ἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἔληται. ἔπειτα δὲ καὶ τὸν ̓Αχαιοὶ

(h)

εὐρύν θ ̓ ὑψηλόν τε τιθήμεναι, οἵ κεν ἐμεῖο
δεύτεροι ἐν νήεσσι πολυκλήισι λίπησθε.

3. Parse άλτο, ἄνσχεο, μέμνηαι, μετείω, ῥύσκευ.

4. Note briefly

(α) The chief differences between Homeric and Attic Greek in the use of (1) the Article, (2) Prepositions.

(6) The respective methods of Æschylus, Sophocles, and Euripides, in dealing with the subject-matter of the Electra.

5. Translate

(α) Καθήμεθ' ἄκρων ἐκ πάγων ὑπήνεμοι,
ὀσμὴν ἀπ' αὐτοῦ μὴ βάλοι πεφευγότες,
ἐγερτί κινῶν ἄνδρ' ἀνὴρ ἐπιρρόθοις
κακοῖσιν, εἴ τις τοῦδ ̓ ἀφείδησοι πόνου.
χρόνον τάδ ̓ ἦν τοσοῦτον, ἔς τ' ἐν αἰθέρι
μέσῳ κατέστη λαμπρὸς ἡλίου κύκλος
καὶ καῦμ ̓ ἔθαλπε· καὶ τότ ̓ ἐξαίφνης χθονός
τυφὼς ἀείρας σκηπτόν, οὐράνιον ἄχος,
πίμπλησι πεδίον, πᾶσαν αἰκίζων φόβην
ὕλης πεδιάδος, ἐν δ' ἐμεστώθη μέγας
αἰθήρ' μύσαντες δ' εἴχομεν θείαν νόσον.

(6) Τοσᾶντα ἐπιθειάσας καθίστη ἐς πόλεμον τὸν στρα τὸν, καὶ πρῶτον μὲν περιεστάυρωσεν αὐτοὺς τοῖς δένδρεσιν ἃ ἔκοψαν, τοῦ μηδένα ἔτι ἐξιέναι, ἔπειτα χῶμα ἔχουν πρὸς τὴν πόλιν, ἐλπίζοντες ταχίστην αἵρεσιν ἔσεσθαι αὐτῶν στρατεύματος τοσούτου ἐργαζομένου. ξύλα μὲν οὖν τέμνοντες ἐκ τοῦ Κιθαιρῶνον παρῳκοδόμουν ἑκατέρωθεν, φορμηδὸν ἀντὶ τοίχως τιθέντες, ὅπως μή διαχέοιτο ἐπὶ πολὺ τὸ χῶμα. ἐφόρουν δὲ ὕλην ἐς αὐτὸ καὶ λίθους καὶ γῆν καὶ εἴ τι ἄλλο ἀνύτειν μέλλοι ἐπιβαλλόμενον. ἡμέρας δέ ἔχουν ἑβδομήκοντα καὶ νύκτας ξυνεχῶς διῃρημένοι κατ ̓ ἀναπαύλας ὥστε τοὺς μὲν φέρειν, τοὺς δὲ ὕπνον τε καί σῖτον αἱρεῖσθαι· Λακεδαιμονίων τε οἱ ξεναγοὶ ἑκάστης πόλεως ξυνεφεστῶτες ἠνάγκαζον ἐς τὸ ἔργον. οἱ δέ Πλαταιῆς ὁρῶντες τὸ χῶμα αιρόμενον, ξύλινον τεῖχος ξυνθέντες, καὶ ἐπιστήσαντες τῷ ἑαυτῶν τείχει ᾗ προσεχοῦτο, ἐσῳκοδόμουν ἐς αὐτὸ πλίνθους ἐκ τῶν ἐγγὺς οικιῶν καθαιροῦντες.

LATIN.-PART I. (TRANSLATION).

Professor Tucker and Mr. Tubbs.

1. Translate, with notes explanatory of grammatical or other difficulties and allusions

(a)

(b)

(c)

Non iam certamine agresti,

Stipitibus duris agitur sudibusve praeustis,
Sed ferro ancipiti decernunt, atraque late
Horrescit strictis seges ensibus, aeraque fulgent
Sole lacessita, et lucem sub nubila iactant:
Fluctus uti primo coepit cum albescere vento,
[v. 1. ponto]

Paulatim sese tollit mare et altius undas
Erigit, inde imo consurgit ad aethera fundo.

On what grounds, other than M.S. authority,
can the reading "ponto" be shewn to be
y?

necessary

Hi Fescenninas acies Aequosque Faliscos,
Hi Soractis habent arces Flaviniaque arva,
Et Cimini cum monte lacum lucosque Capenos.
Ibant aequati numero, regemque canebant:
Ceu quondam nivei liquida inter nubila cycni
Cum sese e pastu referunt et longa canoros
Dant per
colla modos; sonat amnis et Asia longe
Pulsa palus.

Nec quisquam aeratas acies ex agmine tanto
Misceri putet, aëriam sed gurgite ab alto
Urgueri volucrum raucarum ad litora nubem.

Quam paene furvae regna Proserpinae
Et iudicantem vidimus Aeacum

Sedesque discretas piorum et

Aeoliis fidibus querentem

Sappho puellis de popularibus,
Et te sonantem plenius aureo,
Alcaee, plectro dura navis,

Dura fugae mala, dura belli!
Utrumque sacro digna silentio
Mirantur umbrae dicere; sed magis
Pugnas et exactos tyrannos

Ďensum umeris bibit aure volgus.

(d) Ego, tantis a me beneficiis in re publica positis, si nullum aliud mihi praemium ab senatu populoque Romano nisi honestum otium postu larem, quis non concederet? Sibi haberent honores, sibi imperia, sibi provincias, sibi triumphos, sibi alia praeclarae laudis insignia; mihi liceret eius urbis, quam conservassem, conspectu tranquillo animo et quieto frui. Quid? Si hoc non postulo, si ille labor meus pristinus, si sollicitudo, si officia, si operae, si vigiliae deserviunt amicis, praesto sunt omnibus; si neque amici in foro requirunt studium meum neque res publica in curia; si me non modo non rerum gestarum vacatio, sed neque honoris neque aetatis excusatio vindicat a labore; si voluntas mea, si industria, si domus, si animus, si aures patent omnibus; si mihi ne ad ea quidem, quae pro salute omnium gessi, recordanda et cogitanda quidquam relinquitur temporis, tamen hoc regnum appellabitur, cuius vicarius, qui velit esse inveniri nemo potest?

(e) Responsum est a contione, mandata Clementi centurioni quae perferret. Is orditur de missione a sedecim annis, de praemiis finitae militiae, ut denarius diurnum stipendium foret, ne veterani sub vexillo haberentur. Ad ea Drusus cum arbitrium senatus et patris obtenderet, clamore