(δ) οὐ γάρ ποτ' ἀμναστεῖ γ' ὁ φύσας Ελλάνων ἄναξ, οὐδ ̓ ὁ παλαιὰ χαλκόπλακτος ἀμφάκης γένυς, ἅ νιν κατέπεφνεν αἰσχίσταις ἐν αἰκίαις.

ἀντιστροφή.

ἥξει καὶ πολύπους καὶ πολύχειρ ἁ δεινοῖς
κρυπτομένα λόχοις

χαλκόπους Ερινύς.

ἄλεκτρ ̓ ἄνυμφα γὰρ ἐπέβα μιαιφόνων
γάμων ἁμιλλήμαθ ̓ οἷσιν οὐ θέμις.
πρὸ τῶνδέ τοι μ' ἔχει

μήποτε, μήποθ' ἡμῖν

ἀψεγὲς πελᾶν τέρας

τοῖς ὁρῶσι καὶ συνδρῶσιν. ἤ τοι μαντεῖαι βροτῶν
οὐκ εἰσὶν ἐν δεινοῖς ὀνείροις οὐδ ̓ ἐν θεσφάτοις,
εἰ μὴ τόδε φάσμα νυκτὸς εὖ κατασχήσει.

(ε) καὶ τί δεῖ τοὺς ἄλλους λέγειν; ἀλλ ̓ ἡμεῖς αὐτοὶ
καὶ Λακεδαιμόνιοι, οὐδὲν ἂν εἰπεῖν ἔχοντες ἐξ
ἀρχῆς ὅ τι ἠδικούμεθ ̓ ὑπ' ἀλλήλων, ὅμως ὑπὲρ ὧν
τοὺς ἄλλους ἀδικουμένους ἑωρῶμεν, πολεμεῖν
ᾠόμεθα δεῖν.
καίτοι πάνθ' ὅσα ἐξημάρτηται καὶ
Λακεδαιμονίοις ἐν τοῖς τριάκοντ ̓ ἐκείνοις ἔτεσι καὶ
τοῖς ἡμετέροις προγόνοις ἐν τοῖς ἑβδομήκοντα, ἐλάτε
τονά ἐστιν, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, ὧν Φίλιππος ἐν τρισὶ
καὶ δέκα οὐχ ὅλοις ἔτεσιν οἷς ἐπιπολάζει ἠδίκηκε
τοὺς Ἕλληνας, μᾶλλον δὲ οὐδὲ πέμπτον μέρος
τούτων ἐκεῖνα. Ολυνθον μὲν δὴ καὶ Μεθώνην καὶ
̓Απολλωνίαν καὶ δύο και τριάκοντα πόλεις ἐπὶ
Θρᾴκης ἐῶ, ἃς ἁπάσας οὕτως ὠμῶς ἀνῄρηκεν ὥστε
μηδ' εἰ πώποτ' ᾠκήθησαν προσελθόντ ̓ εἶναι ῥᾴδιον
εἰπεῖν· καὶ τὸ Φωκέων ἔθνος τοσοῦτον ἀνῃρημένον

σιωπῶ.

(α) ἐπεὶ δὲ καὶ ἤρξατο προσάγειν τινὰς τῷ ̓Αγησιλάῳ ὁ Λύσανδρος, πάντας οἷς γνοίη αὐτὸν συμπράττοντά τι ἡττωμένους ἀπέπεμπεν. ὡς δ ̓ ἀεὶ τἀναντία ὧν

ἐβούλετο ἀπέβαινε τῷ Λυσάνδρῳ, ἔγνω δὴ τὸ γιγνός μενον· καὶ οὔθ ̓ ἕπεσθαι ἑαυτῷ ἔτι ενα ὄχλον τοῖς τε συμπρᾶξαι τι δεομένοις σαφῶς ἔλεγεν ὅτι ἔλαττον ἕξοιεν, εἰ αὐτὸς παρείη. βαρέως δὲ φέρων τῇ ἀτιμία προσελθὼν εἶπεν, Ὦ ̓Αγησίλαε, μειοῦν μὲν ἄρα σύγε τοὺς φίλους ἠπίστω. Ναὶ μά Δί', ἔφη, τούς γε βουλομένους ἐμοῦ μείζους φαίνεσθαι τοὺς δέ γ' αὔξοντας εἰ μὴ ἐπισταίμην ἀντιτιμᾶν, αἰσχυνοίμην ἄν. καὶ ὁ Λύσανδρος εἶπεν, 'Αλλ ̓ ἴσως καὶ μᾶλλον εἰκότα σὺ ποιεῖς ἢ ἐγὼ ἔπραττον. τόδε οὖν μοι ἐκ τοῦ λοιποῦ χάρισαι, ὅπως ἂν μήτ' αἰσχύνωμαι ἀδυνατῶν παρὰ σοὶ μήτ' ἐμποδών σοι ὦ, ἀπόπεμψόν ποί με. ὅπου γὰρ ἂν ὦ, πειράσομαι ἐν καιρῷ σοι εἶναι.

2. Parse εἰληφότων, ἐκχεῖ, μολόντα, περιρρείτω, προσπέσῃ, ὑπερεκτήσω.

3. Explain χρημάτων μεταδοῦναι-νεοδαμώδεις—ἔτυχε κεκαλλιερηκώς - συκοφαντεῖν — ἐκ προρρήσεως — τοσόνδ' ἐς ἥβης-Πέλοπος ἁ πρόσθεν πολύπονος ἱππεία—δεξιόν τ' ἀνεις σειραῖον ἵππον εἶργε τὸν προσκείμενον.

4. Narrate briefly the historical events treated of in the third book of the Hellenica.

5. Explain the syntax of the words underlined in(α) νῦν καὶ πλείω καὶ μείζω ἐστὶ τῶν τότε πόλλῳ. (6) Θέλεις μείνωμεν αὐτοῦ;

(c)

ὁρῶ

τὴν σὴν ὅμαιμον, ἐκ πατρὸς ταὐτοῦ φύσιν.

(α) κλύοις ἂν ἤδη, Φοῖβε προστατήριε.

(e) τὸ γὰρ δίκαιον οὐκ ἔχει λόγον

δυοῖν ἐρίζειν ἀλλ' ἐπισπεύδειν τὸ δρᾶν.

6. Translate

ἴστε μὲν γαρ τοὺς ἐκ Σαλαμῖνος τῶν πολιτῶν κομισθέντας, οἷοι ἦσαν καὶ ὅσοι, καὶ οἴῳ ὀλέθρῳ ὑπὸ τῶν τριάκοντα ἀπώλοντο· ἴστε δὲ τοὺς ἐξ Ελευ σῖνος, ὡς πολλοὶ ταύτῃ τῇ συμφορᾷ ἐχρήσαντο μέμνησθε δὲ καὶ τοὺς ἐνθάδε διὰ τὰς ἰδίας ἔχθρας ἀπαγομένους εἰς τὸ δεσμωτήριον· οἳ οὐδὲν κακὸν τὴν πόλιν ποιήσαντες ἠναγκάζοντο αἰσχίστῳ καὶ ἀκλεεστάτῳ ὀλέθρῳ ἀπόλλυσθαι, οἱ μὲν γονέας πρεσβύτας καταλείποντες, οἳ ἤλπιζον ὑπὸ τῶν σφετέρων αὐτῶν παίδων γηροτροφηθέντες, ἐπειδὴ τελευτήσειαν τὸν βίον, ταφήσεσθαι, οἱ δὲ ἀδελφάς ἀνεκδότους, οἱ δὲ παῖδας μικροὺς πολλῆς ἔτι θεραπείας δεομένους· οὓς, ὦ ἄνδρες δικασταί, ποίαν τινὰ οἴεσθε γνώμην περὶ τούτου ἔχειν, ἢ ποίαν τινὰ ἂν ψῆφον θέσθαι, εἰ ἐπ ̓ ἐκείνοις γένοιτο, ἀποστερηθέντας διὰ τοῦτον τῶν ἡδίστων ;

LATIN.-PART I. (TRANSLATION.)
Professor Tucker and Mr. Tubbs.

1. Translate, with brief marginal notes explanatory of grammatical or other difficulties:

(a)

Ille manum patiens mensaeque adsuetus erili
Errabat silvis, rursusque ad limina nota
Ipse domum sera quamvis se nocte ferebat.
Hunc procul errantem rabidae venantis Iuli
Commovere canes, fluvio cum forte secundo
Deflueret, ripaque aestus viridante levaret.
Ipse etiam, eximiae laudis succensus amore,
Ascanius curvo derexit spicula cornu;
Nec dextrae erranti deus afuit; actaque multo
Perque uterum sonitu perque ilia venit harundo.

(b) Quinque adeo magnae positis incudibus urbes Tela novant, Atina potens Tiburque superbum, Ardea Crustumerique et turrigerae Antemnae. Tegmina tuta cavant capitum, flectuntque salignas

Umbonum crates; alii thoracas aënos

Aut levis ocreas lento ducunt argento;
Vomeris huc et falcis honos, huc omnis aratri
Cessit amor; recocunt patrios fornacibus enses.
Classica iamque sonant; it bello tessera
signum.

Hic galeam tectis trepidus rapit; ille frementis
Ad iuga cogit equos; clipeumque auroque
trilicem

Loricam induitur, fidoque accingitur ense.

(c) Sed tamen te a me pro magnis causis nostrae necessitudinis monendum esse etiam atque etiam puto. Non possunt omnes esse patricii-si verum quaeris, ne curant quidem-nec se aequales tui propter istam causam abs te anteiri putant. Ac si tibi nos peregrini videmur, quorum iam nomen et honos inveteravit et urbi huic et hominum famae ac sermonibus, quam tibi illos competitores tuos peregrinos videri necesse erit, qui iam ex tota Italia delecti tecum de honore ac de omni dignitate contendent, quorum tu cave quemquam peregrinum appelles, ne peregrinorum suffragiis obruare. Qui si attulerint nervos et industriam, mihi crede, excutient tibi istam verborum iactationem et te ex somno saepe excitabunt, nec patientur se abs te, nisi virtute vincentur, honore superari.

(d) Sed ego in quaestionibus et iudiciis non hoc quaerendum arbitror, num purgetur aliquis, sed num arguatur. Etenim cum se negat scire

(e)

Cassius, utrum sublevat Sullam, an satis probat se nescire? Sublevat apud Gallos.' Quid ita? Ne indicent? Quid? Si periculum esse putasset, ne illi umquam indicarent, de se ipse confessus esset? 'Nesciit videlicet.' Credo celatum esse Cassium de Sulla uno, nam de ceteris certe sciebat; etenim domi eius pleraque conflata esse constabat. Qui negare noluit esse in eo numero Sullam, quo plus spei Gallis daret, dicere autem falsum non ausus est, nescire dixit.

Tolle cupidinem

Immitis uvae: iam tibi lividos
Distinguet autumnus racemos
Purpureo varius colore.

Iam te sequetur: currit enim ferox
Aetas et illi, quos tibi dempserit,
Apponet annos; iam proterva
Fronte petet Lalage maritum,

Dilecta, quantum non Pholoë fugax,
Non Chloris albo sic umero nitens,
Ut pura nocturno renidet
Luna mari, Cnidiusve Gyges,
Quem si puellarum insereres choro,
Mire sagaces falleret hospites.
Discrimen obscurum solutis
Crinibus ambiguoque voltu.

2. Explain pugnis et calcibus-ius imaginumsalutatio cum lege retineretur, ipse se exilio paene multavit-Teutonico ritu soliti torquere cateias-Hortinae classes-sublatis cornibus Iodolones-non ego perfidum dixi sacramentumquis puer ocius restinguet ?-nec trepides in usum poscentis aevi pauca.