φῶς τῆς σελήνης, δύναται νὰ σώσῃ ἀπὸ τοῦ θανάτου καὶ τὸν ἐλαφρὰν ἀμυχὴν λαβόντα. Διὰ τοῦ δηλητηρίου τούτου θὰ βάψω τὴν αἰχμὴν τοῦ ξίφους μου, ὥστε καὶ δι' ἁπλῆς ἐκδορᾶς νὰ ἐπέλθῃ θάνατος.

ΒΑΣΙΛΕΥΣ

Σκεφθῶμεν ὡριμώτερον περὶ τούτου, ὑπολογίζοντες τὸν κατάλληλον χρόνον καὶ τρόπον, δι' οὗ θὰ δυνηθῶς, μεν νὰ ἐκτελέσωμεν τὸν σκοπὸν ἡμῶν. Ἂν τοῦτο ἀποτύχη καὶ φανερωθῇ ἡ πρόθεσις ἡμῶν ἕνεκα κακῆς ἐκτελέσεως, θὰ ἦτο προτιμότερον νὰ μὴ τὸ ἀποπειραθῶν μεν. Ὅθεν τὸ σχέδιον τοῦτο δέον νὰ ἔχῃ καὶ δεύτερον ὡς ἐφεδρείαν, ἥτις νὰ ὑπηρετήσῃ, ἐν ᾗ περιπτώσει ἤθελε διαρραγῆ τὸ πρῶτον ἐν τῇ δοκιμή (1). Στάσου... Σιγά . . . Στοιχηματίζομεν περὶ τῆς δεξιότητός σας . . . Μάλιστα, αὐτὸ εἶνε. Ὅταν ὡς ἐκ τοῦ ἀγῶνος φλογι σθῆτε καὶ διψάσητε, — καὶ πρὸς τοῦτο τῷ ἐπιτίθεσαι μετὰ πολλῆς ὁρμῆς, καὶ ζητήσῃ νὰ πίῃ, ἐγὼ θὰ ἔχω ἕτοιμον ποτήριον, ἐξ οὗ ὀλίγον μόνον ἂν ἐκμυζήση ἀρκεῖ πρὸς ἐκτέλεσιν τοῦ σκοποῦ ἡμῶν, ἂν τυχὸν αὐτ τὸς διαφύγῃ τὸ δηλητηριασμένον ξίφος σου. Αλλά, σιωπή, ποῖος ἔρχεται;

Εἰσέρχεται ή ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

Τί συμβαίνει, γλυκυτάτη μου βασίλισσα;

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

Συμφορὰ συμφορὰν ἐπιφέρει τόσον ταχέως ἀκολουθεῖ ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης ! Ἐπνίγη ἡ ἀδελφή σου, Λαέρτα.

Ἐπνίγη; Ὤ! Που;

ΛΑΕΡΤΗΣ

(1) Ἐν ἡ περιπτώσει τὸ πρῶτον ἤθελε διαρραγῇ ἐν τῇ δοκιμῇ, ὅπως τὰ θερμαινόμενα και διαρρηγνύμενα τηλεβόλα (Steevens).

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

Ἐπὶ τῆς ὄχθης ποταμίου υπάρχει ιτέα κεκλιμένη πρὸς τὸ ὕδωρ, ἧς τὸ φαιὸν φύλλωμα κατοπτρίζεται ἐντὸς τοῦ κρυσταλλίνου ρεύματος. Ἐκεῖ μεταβᾶσα, ἔπλεκε στεφάνους ἀλλοκότους ἀπὸ ἀγρίας ἀνεμώνας, κνίδας, λευκάνθεμα και μακρὰς πορφύρας, ἃς οἱ μὲν βαναυσολόγοι βοσκοὶ ἡμῶν ὀνομάζουσι διὰ χυδαίας ὀνομασίας, αἱ δὲ ψυχραὶ ἡμῶν παρθένοι καλοῦσι δάκτυλα νεκρῶν. Ἐνῷ δὲ ἀνερριχᾶτο διὰ νὰ κρεμάση ἐπὶ τῶν κυρτῶν κλάδων τὸν ἐξ ἀγρίων χόρτων στέφα νόν της, θραύεται ὁ φθονερὸς κλαδίσκος καὶ τὰ ἀγροτικά της τρόπαια καταπίπτουσι μετ' αὐτῆς ἐντὸς τοῦ κλαυθμηρίζοντος ῥύακος. Τὰ ἐνδύματά της ἁπλώθη σαν καὶ ἐπί τινας στιγμὰς ὑπεβάσταζον αὐτὴν ὡς νηρηΐδα ἐπὶ τοῦ ὕδατος· ἐκείνη δέ, οἱονεὶ ἀναίσθητος πρὸς τὴν συμφορὰν καὶ ὡς πλάσμα γεννηθὲν ἐν τῷ ὕδατι, ἔψαλλε τεμάχια παλαιῶν ᾀσμάτων. Ἀλλὰ μετ' ὀλίγον τὰ φορέματά της, βαρέα ὡς ἐκ τοῦ ὕδατος καταστάντα, παρασύρουσι τὴν ἀτυχῆ κόρην ἀπὸ τοῦ μελῳδικοῦ της ᾄσματος εἰς βορβορώδη θάνατον.

Σὲ φθάνουν τὰ νερά, Οφηλία μου· θὰ κρατήσω τὰ δάκρυά μου. Καὶ ὅμως εἶνε φυσικὸν τοῦτο· ἂς λέγη ὅ,τι θέλει ἡ Ἐντροπή, ἡ Φύσις δεν μεταβάλλει τὰς ἕξεις της. Οταν ῥεύσωσι τὰ δάκρυα, θὰ παρέλθη πᾶν ὅ,τι γυναικεῖον ἔχω ἐν ἐμοί. Χαῖρε, ἄναξ. Ἔχω λόγους πυρίνους, οἵτινες ἤθελον ἀμέσως ἀναφλεγῆ, ἂν δὲν ἔσβυνεν αὐτοὺς ἡ τρέλλα αὕτη (1). (Ἐξέρχεται).

(1) Η τρέλλα αὕτη: ἤτοι τὰ χυνόμενα δάκρυα.

ΒΑΣΙΛΕΥΣ

Ακολουθήσωμεν αὐτόν, Γερτρούδη. Πόσους κόπους κατέβαλον ὅπως πραύνω τὴν ὀργήν του· ἀλλὰ φοβουμαι ὅτι τώρα θὰ ἐκραγῇ καὶ πάλιν. Αγωμεν μετ' αὐτ τοῦ. (Ἐξέρχονται).

ΠΡΑΞΙΣ ΠΕΜΠΤΗ

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Νεκροταφεῖον.

Εισέρχονται δύο ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΑΙ κρατοῦντες ἀξίνας (1).

Α ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Γιὰ 'πέ μου, σὲ παρακαλῶ, κάνει νὰ τὴν θάψουν Χριστιανικά, ἀφοῦ ἐζήτησε μονάχη της νὰ σώση την ψυχή της ;

Β ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Ναί, σοῦ εἶπα! Σκάψε λοιπὸν γλήγορα τον λάκκον της. Ὁ νεκροσκόπος ἐξήτασε τὸ πρᾶγμα (2), καὶ εἶπε νὰ τὴν θάψουν χριστιανικά.

Α ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Πῶς γίνεται; Ἐκτὸς μόνον ἂν ἐπνίγηκε διὰ νὰ ὑπε ρασπίσῃ τὸν ἑαυτόν της.

(1) Ο μόνος λόγος, δι' ἂν τὸ δρᾶμα τοῦτο δύναται νὰ θεωρηθῆ ἧττον κατάλληλον τῶν ἄλλων τοῦ ποιητοῦ ἔργων προς διδασκαλίαν ἀπὸ τῆς σκηνῆς, εἶνε ὅτι κατὰ τὰς τελευταίας πράξεις ἡ δρᾶσις φαίνεται στάσιμος καὶ μᾶλλον ὀπισθοδρομούσα. Αλλά τοῦτο ἦτο ἀπαραίτητον, ἔγκειται δὲ ἐν αὐτῇ τῇ φύσει τοῦ πράγ ματος. Τὸ σύνολον προτίθεται ν' ἀποδείξῃ ὅτι σκέψις, τείνουσα νὰ ἐξαντλήσῃ πάσας τὰς σχέσεις καὶ τὰ δυνατὰ ἐπακόλουθα πράξεώς τινος μέχρι τοῦ ἐσχάτου ορίου τῆς ἀνθρωπίνης προνοίας, παραλύει τὴν δύναμιν τῆς ἐνεργείας (Schlegel).

(2) Δικαστικός λειτουργός, οὗτινος ἔργον ἡ ἐξακρίβωσις τῶν αἰτίων βιαίου ή αἰφνιδίου θανάτου.

Αὐτὸ εἶπαν.

Β ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Α ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Τότε πρέπει νὰ ἦτο εἰς κατάστασιν ἀμύνης (1). Δὲν γίνεται διαφορετικά. Ακουσε πῶς εἶνε ἡ ὑπόθεσις. Αν πνιγῶ θεληματικῶς, κάμνω μίαν πράξιν. Ἡ πρᾶξις χωρίζεται εἰς τρία, τὴν ἐνέργειαν, τὴν πρᾶξιν καὶ τὴν ἐκτέλεσιν (2). Αρα λοιπὸν ἐπνίγηκε θεληματικῶς.

Β ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Ναί, ἀλλὰ ἄκουσε, κύριε σκαφτιά.

Α ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Δός μου τὴν ἄδειαν. Ἐδῶ εἶνε τὸ νερό· καλά. Ἐδῶ στέκει ὁ ἄνθρωπος· καλά. "Αν ὁ ἄνθρωπος πάη 'ς τὸ νερὸ καὶ πνιγῇ, τότε θέλει δὲν θέλει πηγαίνει. Αν ὅμως τὸ νερὸ πάῃ ἐπάνω του καὶ τὸν πνίξη, δεν πνίγεται μόνος του· ἄρα λοιπὸν ὅποιος δὲν εἶνε ἔνοχος γιὰ τὸν θάνατόν του, θὰ πῇ πῶς δὲν σκοτώνεται μό νος του.

Β ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Αὐτὸ λέγει ὁ νόμος ;

Α ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Βέβαια ὁ νόμος τοῦ ̓Ανακριτοῦ.

Β ́ ΝΕΚΡΟΘΑΠΤΗΣ

Θέλεις νὰ σοῦ πῶ τὴν ἀλήθειαν ; Ἂν δὲν ἤτανε με γαλοσιάνα, δὲν θὰ τὴν ἔθαπταν χριστιανικά.

(1) Ἐν τῷ κειμένῳ υπάρχει ή φράσις se offendendo αυτοπροσ βολή, ἀντὶ τοῦ se defendendo ἄμυνα.

(2) Ὁ Σαίξπηρ χλευάζει τὰς λεπτότητας τῆς δικαστικῆς λογικῆς τοῦ μεσαίωνος, ὑποδιαιρούσης την πρᾶξιν εἰς τρία μέρη: τὴν σύλληψιν, τὴν ἀπόφασιν καὶ τὴν ἐκτέλεσιν (Guizot).