Ἡ νεότης ἐξανίσταται ἀφ' ἑαυτῆς καὶ ἄνευ ἄλλου προκλητικοῦ γείτονος. ΟΦΗΛΙΑ Θὰ διατηρήσω τὴν ἔννοιαν τοῦ καλοῦ τούτου μαθή ματος ὡς φύλακα τῆς καρδίας μου. Αλλά, ἀγαπητέ μοι ἀδελφέ, μή πρᾶττε ὡς ὁ ἄχαρις ἱεροκήρυξ, ὅστις εἰς ἡμᾶς μὲν δεικνύει τὴν ἀνάντη καὶ ἀκανθώδη του οὐρανοῦ ὁδόν, αὐτὸς δέ, ἀκόλαστος ἀνήρ, κεκορεσμένος καὶ ἀσυλλόγιστος, βαδίζει τὴν ἀνθόεσσαν τῆς ἀσωτείας ἀτραπὸν ἀφροντιστῶν περὶ τῶν ἰδίων αὑτοῦ διδαχῶν. ΛΑΕΡΤΗΣ Μὴ φοβοῦ περὶ ἐμοῦ. Ἔμεινα παραπολύ. Ιδού, ἔρα χεται ὁ πατήρ μου. (Εισέρχεται ὁ ΠΟΛΩΝΙΟΣ). Διπλῆ εὐλογία εἶνε διπλή χάρις. Η τύχη μειδιᾷ καὶ δεύτερον ἀποχαιρετισμόν. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Ακόμη ἐδῶ, Λαέρτα! Εντροπή! Εἰς τὸ πλοῖον, εἰς τὸ πλοῖον. Ὁ ἄνεμος κολποῖ τὰ ἱστία σας καὶ σὲ περι μένουσιν. Ἔχε τὴν εὐχήν μου καὶ χάραξον ἐν τῇ μνήμη σου τὰ ὀλίγα ταῦτα παραγγέλματα. (Τίθησι τὴν χεῖρα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Λαέρτου). Μὴ ἔκφραζε τὰς σκέψεις σου, μὴ ἐκτέλει απερίσκεπτα διανοήματα. Ἔσο ευπροσήγορος, ἀλλὰ μὴ χυδαῖος. Φίλους δεδοκιμασμένους προσκόλλα εἰς τὴν καρδίαν σου διὰ χαλυβδίνων ἀγκίστρων, ἀλλὰ μὴ ἄμβλυνε την παλάμην σφίγγων τὴν χεῖρα παν τὸς νεοφανοῦς καὶ ἀδοκιμάστου ἑταίρου.Φυλάττου ἀπὸ τοῦ νὰ ἐμπλέκησαι εἰς ἔριδας, ἀλλ ̓ ἄν ποτε ἐρίσης, φέρε αὐτὴν οὕτως, ὥστε νὰ φυλάττηται ἀπὸ σοῦ ὁ ἐχ θρός. Πάρεχε ἑκάστῳ τὸ οὖς, ἀλλ ̓ εἰς ὀλίγους τὴν φωνήν. Ακουε τὴν γνώμην ἑκάστου, ἀλλ' ἔσο φει δωλὸς εἰς τὰς κρίσεις σου. Τὸ ἔνδυμά σου ἔστω ἀνάλογον πρὸς τὰ χρηματικά σου μέσα, ὄχι καλλωπιστι κόν, πλούσιον, ἄνευ ἐπιδείξεως, διότι τὸ ἔνδυμα δει κνύει πολλάκις τὸν ἄνδρα. Ἐν Γαλλίᾳ δὲ οἱ εὐγενεῖς καὶ οἱ τῆς ἀνωτάτης περιωπῆς εἶνε, ὡς πρὸς τοῦτο, τύ που κομψότητος καὶ φιλοκαλίας. Μήτε νὰ δανείζης, μήτε νὰ δανείζεσαι, διότι τὸ δάνειον ἐπιφέρει τὴν ἀπώλειαν καὶ τοῦ χρήματος καὶ τοῦ φίλου,καὶ τὸ δανείζεσθαι ἀμ βλύνει τὴν αἰχμὴν τῆς οἰκονομίας· πρὸ πάντων δὲ τοῦτο : Ἔσο πιστὸς πρὸς σὲ αὐτόν, καὶ τότε, ἕπεται κατ' ἀνάγκην, ὅπως μετὰ τὴν ἡμέραν ἕπεται ἡ νύξ, ὅτι πρὸς οὐδένα θὰ εἶσαι δόλιος. Εἴθε ἡ εὐχή μου νὰ συντελέσῃ εἰς τὸ νὰ διατηρήσῃς ταῦτα ἐν τῇ μνήμῃ (1). Υγίαινε ! ΛΑΕΡΤΗΣ Ταπεινότατα σὲ ἀποχαιρετῶ, πάτερ μου. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Ὁ καιρὸς ἐπείγει (2) ὕπαγε σὲ περιμένουσιν οἱ ὑπηρέται σου. ΛΑΕΡΤΗΣ Υγίαινε, Οφηλία, καὶ ἐνθυμοῦ καλῶς ὅσα σοὶ εἶπον. ΟΦΗΛΙΑ Τὰ ἔκλεισα ἐντὸς τῆς μνήμης μου, σὺ δὲ θὰ φυλάτ της τὰς κλεῖς αὐτῆς. ΛΑΕΡΤΗΣ Υγιαίνετε. ( Ἐξέρχεται). ΠΟΛΩΝΙΟΣ Τί σοὶ εἶπεν, Οφηλία; ΟΦΗΛΙΑ Κάτι τι, ἂν τὸ ἐπιτρέπετε, περὶ τοῦ πρίγκιπος Αμλετ. (1) My blessing season this in thee! Ας έγχαράξη ταῦτα ἡ εὐχή μου ἐν τῇ μνήμῃ σου οὕτως, ὥστε νὰ μένωσιν ἀνεξίτηλα. (Warburton). (2) The time invites you=ὁ καιρὸς σὲ προσκαλεῖ. Ὁ Theobald φρονεῖ ὅτι πρέπει ν' ἀναγνώσωμεν invest you, ἤτοι: ἐπείγει. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Καλὰ τὸ ἐσκέφθη. Ἔμαθον ὅτι ἐσχάτως εἶχε μετὰ σου συχνὰς ἰδιαιτέρας συνεντεύξεις καὶ ὅτι προθύμως λίαν καὶ ἐλευθέρως παρείχες αὐτῷ ἀκρόασιν. Ἂν οὔτως ἔχῃ τὸ πρᾶγμα, ὅπως μοὶ τὸ διηγήθησαν πρὸς ὁδηγίαν μου, — ὀφείλω νὰ σοὶ εἴπω ὅτι δὲν ἐννοεῖς τὴν θέσιν σου τόσον σαφῶς, ὅσον ἁρμόζει εἰς τὴν θυγατέρα μου καὶ εἰς τὴν τιμήν σου. Τί συμβαίνει μεταξύ σας; Εἰπέ μοι τὴν ἀλήθειαν. ΟΦΗΛΙΑ Πολλὰς ἐκδηλώσεις τοῦ πρὸς ἐμὲ ἔρωτός του μοι ἔκαμεν ἐσχάτως. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Τοῦ ἔρωτός του! Ανοησίας! Λαλεῖς ὡς κόρη ἄωρος, μὴ ἔχουσα πεῖραν τῶν ἐπικινδύνων τούτων περιστάσεων. Πιστεύεις εἰς τὰς ἐκδηλώσεις ταύτας, ὅπως τὰς ὀνομάζεις ; (1) ΟΦΗΛΙΑ Δὲν ἠξεύρω τί νὰ εἰκάσω περὶ τούτου, πάτερ. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Ἐγὼ θὰ σὲ διδάξω. Θεώρει τὸν ἑαυτόν σου νήπιον, ὅπερ εξέλαβεν ἀληθεῖς τὰς ψευδεῖς ταύτας ὑποσχέσεις. Εκτίμα πλειότερον τὸν ἑαυτόν σου, ἄλλως, ἵνα μὴ διαρρήξω τὴν φωνὴν τῆς πτωχῆς φράσεως ἐπιδεικνύων (1) Tender-προσφορά, υπόσχεσις. Κατὰ τὸν ὀλλανδικὸν πόλέμου τοῦ 1674 ναῦται Αγγλοι, λέγει ὁ Pepys, πολεμοῦντες μετά τῶν ἐχθρῶν, ἐκραύγαζον: Δολλάρια θέλομεν τώρα, ὄχι πλέον υπου σχετικά, σύμβολα (tickets), δι ̓ ὧν ἐπληρόνετο ή μισθοδοσία των. Ἐκ τού του ἐξηγεῖται ἡ μεταξὺ τοῦ tender (ὑπόσχεσις) καὶ true pay (μετρητὰ ἀντίφασις. Moberly. αὐτὴν εἰς πάσας τὰς σημασίας της (1), θα μοι παρά σχης τὸ θέαμα τρελλῆς. ΟΦΗΛΙΑ Δι' ἐντίμου τρόπου εξελιπάρησε τὸν ἔρωτά μου, πάτερ. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Τρόπον ὀνομάζεις τοῦτον; Καλά, καλά! ΟΦΗΛΙΑ Καὶ ἐπεκύρωσε τους λόγους του διὰ πάντων σχεδὸν τῶν ἱερῶν ὅρκων. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Ναί, παγίδες πρὸς σύλληψιν τῶν ἀφελῶν. Ἠξεύρω μετὰ πόσης εὐκολίας δανείζει ὅρκους εἰς τὴν γλῶσσαν ἡ ψυχή, ὅταν τὸ αἷμα βράζη. Τὰς φλόγας ταύτας, κόρη μου, αἵτινες παρέχουσι πλειοτέραν λάμψιν ἢ θερμό τητα καὶ σβέννυνται κατ' ἀμφοτέρας καὶ ἐν αὐτῇ ἀκόμη τῇ στιγμῇ τῆς ὑποσχέσεώς των, δὲν πρέπει νὰ ἐκλαμβάνης ὡς πῦρ. Ἀπὸ τοῦδε φείδου πλειότερον τῆς παρθενι κῆς σου παρουσίας· ὑπερτίμησον τὴν συναναστροφήν σου, μὴ ἔκθετε αὐτὴν εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ πρώτου αἰτοῦντος. Ὡς πρὸς τὸν πρίγκιπα Αμλετ, τοῦτο μόνον περὶ αὐτοῦ πίστευε, ὅτι εἶνε νέος, καὶ ἑπομένως δύνα (1) Or,-not to crack the wind of the poor phrase, running it thus. Ἵνα μὴ παύσω τὸ λογοπαίγνιον τῆς λέξεως tender, υπαινισσόμενος τὰς διαφόρους σημασίας αὐτῆς. Ὁ Clark καὶ ὁ Colleridge παραδέχονται την γραφήν wronging it thus ἀδικῶν αὐτὴν οὕτω. Υποθέτω, λέγει ὁ Colleridge, ὅτι τὸ wronging ἐνταῦθα σημαίνει: βασανίζειν ἢ ξεσχίζειν. Ὁ κ. ΠΟΛΥΛΑΣ ἑρμηνεύει: Καὶ δὲν πρέπει τὴν καϋμένην λέξιν νὰ βασανίζωμεν ὡς νὰ χάση την πνοήν της. Ὁ κ. ΒΙΚΕΛΑΣ· Καὶ ἂν τὸ παρακάμης μ' αὐτά σου τὰ ταξίματα ! Ὁ Κ.ΠΕΡΒΑΝΟΓΛΟΣ· Ειδεμή χωρὶς νὰ εἴπω λέξιν ακατάλληλον ἡ ἀπερισκεψία σου θέλει γενῆ μεγάλης βλάβης πρόξενος. 'O GUIZOT Pour ne pas essoufler plus longtemps ce pauvre mot, dont j'abuse ainsi. ται να βαδίζη μετὰ πλειοτέρας ἐλευθερίας παρ' ὅσον σύ. Ἐν συντόμῳ, Οφηλία, μὴ πίστευε εἰς τοὺς ὅρο κους του, διότι εἶνε μεσῖται, οὐχὶ τοιοῦτοι, ὅπως δεικνύει αὐτοὺς τὸ ἔνδυμάτων, ἀλλ ̓ ἁπλοῖ προξενηταὶ ἀνοσίων ἐρωτικῶν θωπειῶν, οἵτινες ψιθυρίζουσιν οἷον εἰ ἱεροὺς καὶ ὁσίους ὅρκους, ὅπως εὐκολώτερον ἐξαπατῶσιν. Απαξ δὲ διὰ παντὸς σοὶ λέγω καθαρὰ ὅτι: δὲν θέλω νὰ χάνης τὸν καιρόν σου συνομιλούσα μετὰ τοῦ Αμλετ ἢ δίδουσα ἀκρόασιν εἰς αὐτόν. Πρόσεχε καλῶς. Σὲ διατάσσω. Απελθε τώρα. ΟΦΗΛΙΑ Θὰ ὑπακούσω, πάτερ. ( Ἐξέρχεται ). ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ Προμαχών. Εισέρχονται ὁ ΑΜΛΕΤ, ὁ ΟΡΑΤΙΟΣ ΑΜΛΕΤ Δριμὺς ἄνεμος πνέει, εἶνε πολὺ ψύχος. ΟΡΑΤΙΟΣ Εἶνε λεπτὸς καὶ διαπεραστικός. ΑΜΛΕΤ Τί ὥρα εἶνε τώρα; ΟΡΑΤΙΟΣ Νομίζω ὅτι δὲν εἶνε ἀκόμη δωδεκάτη. |