Protect their oven; let the cups and all
The sacred vessels blacken well, and, baked
With good success, yield them both fair renown
And profit, whether in the market sold
Or streets, and let no strife ensue between us.
But, oh ye potters! if with shameless front
Ye falsify your promise, then I leave
No mischief uninvoked to avenge the
wrong.
Come, Syntrips, Smaragus, Sabactes, come,
And Asbetus, nor let your direst dread,
Omodamus, delay! Fire seize your house!
May neither house nor vestibule escape!
May ye lament to see confusion mar
And mingle the whole labour of your hands,
And may a sound fill all your oven, such
As of a horse grinding his provender,
While all your pots and flagons bounce within.
Come hither also, daughter of the sun,
Circe the sorceress, and with thy drugs
Poison themselves, and all that they have made!
Come also, Chiron, with thy numerous troop
Of centaurs, as well those who died beneath
The club of Hercules, as who escaped,
And stamp their crockery to dust; down fall
Their chimney; let them see it with their eyes,
And howl to see the ruin of their art,
While I rejoice; and if a potter stoop
Το peep into his furnace, may the fire
Flash in his face and scorch it, that all men
Observe, thenceforth, equity and good faith.
LEPUS MULTIS AMICUS.
Lusus amicitia est, uni nisi dedita, ceu fit,
Simplice ni nexus fœdere, lusus amor.
Incerto genitore puer, non sæpe paternæ
Tutamen novit, deliciasque domûs :
Quique sibi fidos fore multos sperat, amicus
Mirum est huic misero si ferat ullus opem.
Comis erat, mitisque, et nolle et velle paratus
Cum quovis, Gaii more modoque, Lepus.
Ille, quot in sylvis et quot spatiantur in agris
Quadrupedes, nôrat conciliare sibi;
Et quisque innocuo, invitoque lacessere quenquam
Labra tenus saltem fidus amicus erat.
Ortum sub lucis dum pressa cubilia linquit,
Rorantes herbas, pabula sueta, petens,
Venatorum audit clangores ponè sequentem,
Fulmineumque sonum territus erro fugit.
Corda pavor pulsat, sursum sedet, erigit aures,
Respicit, et sentit jam prope adesse necem.
Utque canes fallat, latè circumvagus, illuc,
Unde abiit, mirâ calliditate redit ;
Viribus at fractis tandem se projicit ultro
In mediâ miserum semianimemque viâ.
Vix ibi stratus, equi sonitum pedis audit, et, oh spe Quam lætâ adventu cor agitatur equi!
Dorsum (inquit) mihi, chare, tuum concede, tuoque Auxilio nares fallere, vimque canum.
Me meus, ut nosti, pes prodit-fidus amicus
Fert quodcunque lubens, nec grave sentit, onus.
Belle miselle lepuscule, (equus respondet,) amara
Omnia quæ tibi sunt, sunt et amara mihi.
Verum age-sume animos-multi, me pone, bonique
Adveniunt, quorum sis citò salvus ope.
Proximus armenti dominus bos solicitatus
Auxilium his verbis se dare posse negat.
Quando quadrupedum, quot vivunt, nullus amicum
Me nescire potest usque fuisse tibi,
Libertate æquus, quam cedit amicus amico,
Utar, et absque metu ne tibi displiceam;
Hinc me mandat amor. Juxta istum messis acervum
Me mea, præ cunctis chara, juvenca manet;
Et quis non ultro quæcunque negotia linquit,
Pareat ut dominæ, cum vocat ipsa, suæ ?
Neu me crudelem dicas-discedo-sed hircus,
Cujus ope effugias integer, hircus adest.
Febrem (ait hircus) habes. Heu, sicca ut lumina languent!
Utque caput, collo deficiente, jacet!
Hirsutum mihi tergum; et forsan læserit ægrum,
Vellere eris melius fultus, ovisque venit.
Me mihi fecit onus natura, ovis inquit, anhelans
Sustineo lanæ pondera tanta meæ ;
Me nec velocem nec fortem jacto, solentque
Nos etiam sævi dilacerare canes.
Ultimus accedit vitulus, vitulumque precatur
Ut periturum alias ocyus eripiat.
Remne ego, respondet vitulus, suscepero tantam,
Non depulsus adhuc ubere, natus heri?
Te, quem maturi canibus validique relinquunt,
Incolumem potero reddere parvus ego?
Præterea tollens quem illi aversantur, amicis
Forte parum videar consuluisse meis.
Fidissima dissociantur
Corda, et tale tibi sat liquet esse meum.
Ecce autem ad calces canis est! te quanta perempto Tristitia est nobis ingruitura !-Vale!
AVARUS ET PLUTUS.
ICTA fenestra Euri flatu stridebat, avarus
Ex somno trepidus surgit, opumque memor.
Lata silenter humi ponit vestigia, quemque
Respicit ad sonitum respiciensque tremit;
Angustissima quæque foramina lampade visit,
Ad vectes, obices, fertque refertque manum.
Dein reserat crebris junctam compagibus arcam
Exultansque omnes conspicit intus opes.
Sed tandem furiis ultricibus actus ob artes
Queis sua res tenuis creverat in cumulum.
Contortis manibus nunc stat, nunc pectora pulsans
Aurum execratur, perniciemque vocat;
O mihi, ait, misero mens quam tranquilla fuisset,
Hoc celasset adhuc si modo terra malum!
Nunc autem virtus ipsa est venalis; et aurum
Quid contra vitii tormina sæva valet?
O inimicum aurum! O homini infestissima pestis,
Cui datur illecebras vincere posse tuas ?
Aurum homines suasit contemnere quicquid honestum est,
Et præter nomen nil retinere boni.
Aurum cuncta mali per terras semina sparsit;
Aurum nocturnis furibus arma dedit.
Bella docet fortes, timidosque ad pessima ducit,
Fœdifragas artes, multiplicesque dolos,
Nec vitii quicquam est, quod non inveneris ortum
Ex malesuadâ auri sacrilegâque fame.
Dixit, et ingemuit; Plutusque suum sibi numen
Ante oculos, irâ fervidus, ipse stetit.
Arcam clausit avarus, et ora horrentia rugis
Ostendens, tremulum sic Deus increpuit.
Questibus his raucis mihi cur, stulte, obstrepis aures?
Ista tui similis tristia quisque canit.
Commaculavi egone humanum genus, improbe? Culpa,
Dum rapis, et captas omnia, culpa tua est.
Mene execrandum censes, quia tam pretiosa
Criminibus fiunt perniciosa tuis?
Virtutis specie, pulchro ceu pallio amictus
Quisque catus nebulo sordida facta tegit.
Atque suis manibus commissa potentia, durum
Et dirum subito vergit ad imperium.
Hinc, nimium dum latro aurum detrudit in arcam,
Idem aurum latet in pectore pestis edax.
Nutrit avaritiam et fastum, suspendere adunco
Suadet naso inopes, et vitium omne docet.
Auri et larga probo si copia contigit, instar
Roris dilapsi ex æthere cuncta beat:
Tum, quasi numen inesset, alit, fovet, educat orbos,
Et viduas lacrymis ora rigare vetat.
Quo sua crimina jure auro derivet avarus,
Aurum animæ pretium qui cupit atque capit?
Lege pari gladium incuset sicarius atrox
Caso homine, et ferrum judicet esse reum.
|