Ισασθε, τόσδ' άραντες ικτήρας κλάδες
Αλλα δε Κάδμε λαόν ώδ' αθροιζέτω.
Ως σαν εμο' δράσοντG» ή γαρ ευτυχώς
Συν τω θεώ φανούμεθ', ή πεπτωκότες.

145

SC Ε Ν Α Τ Ε R TI A.

ΙΕΡΕΥ Σ.

ΙΑΜΒΟΙ. .

σωτηρ.

Ω παίδες, ιξώμεσθα: τώνδε γας χάριν

147. Note ισωμεςθα–and χαριν, as of any thing shining (from χαιρω) and Φοιβος

For the prototypes in the moon, of the performers of the choruses, I beg to refer the reader back to the groupe of musicians in the play of Othello, drawn in fig. 102 ante, to which I would add on the present occasion

Fig. 127.

Και δεύρ' έβημεν, ών όδ' εξαγγέλλεται
Φοίβος δ' ο Θέμψας τάσδε μαντείας, άμα ,
Σωτήρ 9' ίκοιτο, και νόσο παυξήριο.

150

SCENA QUART A.

ΜΟΝΟΣΤΡΟΦΙΚΑ.

ΧΟΡΟΣ.

Ω Διός αδυεπης φάτι, τίς ποτε
Τάς σολυχρύσα Πυθώνος
Αγλαάς έβας Θήβας,
Εκτέταμαι φοβερών φρένα,

with his lyre as their leader, which figure has the same prototype as Polonius in Hamlet, or Crowdero in Hudibras, now raised into a more important musical character. The choruses have a very particular bearing upon my subject as regarding the moon, but as they involve a great deal of detail respecting matter, which, as repeatedly stated before, is reserved for a future occasion, I now make no remarks upon them.

them. If however, in the mean time the reader will run his eye over the choruses en passant, he will not fail to find abundant proofs of their general reference to the moon.

VOL. ΙΥ.

K

155

160

Δείμαι σάλλων,
Ιήίε Δάλιε Παιαν,
Αμφί σοι αζόμενος
Τί μοί και νέον
Η σερίΠελλομέναις
Ωραις πάλιν εξανύσεις χρέο,
Ειπε μοι και χρυσέας τέκνου
Ελπίδα άμβροτε φάμα
Πρώτα σε κεκλόμενο
Θύγατερ Διός
Αμβροτ’ Αθάνα.
Γαιάοχόν τ' αδελφεαν
Αρτεμιν, α κυκλόεντ’ αγοράς
Θρόνον ευκλεά θάσσει.
Και Φοιβον έκαβόλον.
Iw, icó.
Τρισσοί αλεξίμοροι προφάνητέ μοι
Είπότε και προτέρας άιτας ύπες
Ορνυμένας πόλα, ηνύσατε
Εκτοπίαν φλόγα σήματα,
Ελθετε νύν, ώ πόποι.

165

170

175

τις

180

185

Aνάριθμα γας φέρω σήματα:
Νοσοι δέ μοι πρόπας σόλα,
Ουδ' ενι φροντίδG- έγχο,
Ω; αλέξεται, ούτε γας
Εκγονα κλυτάς χθονός
Αύξεται, ούτε τόκοισιν
Ιηΐων καμάτων ανέχεσι
Γυναίκες. Αλλον δ' αν
Αλλω ωροσίδους,
Απες εύπλερον όρων,
Κρείσσον αμαιμακετε πυρός
Ορμενον ακταν προς εσπέρα
Θεο', ών πόλις ανάριθμος
Ολλυται: νηλέα δε γενεθλα
Πρός πέδω θανατηφόρω
Κάται ανοίκτως εν δ' άλοχοι
Πολιοί τ’ επί ματέρες
Ακταν σαρα βώμιον
Αλλοθεν άλλαι λυγρών τόνων
Ικτήρες επιςονάχες..
Παιών δε λάμπει ςονόεσσά τε γήρυς

190

195

او

200

205

ΟμαυλG-· ών ύπερ, ώ χρυσέα
Θυγατερ Διός ενώπα, πέμψον
Αλκαν, Αρεά τε τον μαλερόν
Ος νύν αχαλκG- ασσίδων
Φλέγει με περιβόητG- ανθιάζων,
Παλίσσυτον δράμημα νωτίσαι
Πάτρας έπερον" είτ' ες μέγαν
Θάλαμος Αμφιτρίτας,
Είτ' ες τον αποξενον όρμον
Θρνίκιον κλύδωνα.
Τέλα γαρ εί τι νύξ αφή,
Τετ' επ' ήμαρ έρχεται.
Τόν, ώ πυρφόρων αςραπάν
Κράτη νέμων, ώ Ζευ πάτερ,
Υπό σω φθίσον κεραυνώ.
Λύκεί άναξ, τα τε σα χρυσοςρόφων
Απ’ αγκύλων βέλεα θέλουμ' αν
Αδάμας ενδατείσθαι,
Αρωγα ωρος αθέντα,
Τάς τε πυρφόρες Αρτέμιδα
Αίγλας, ξύν αίς Λύκει όρεα

210

215