Χο. Ανακτ ̓ ἄνακλι ταῦθ ̓ ὁρῶντ ̓ ἐπίςαμαι Μάλιςα φοίβῳ Τειρεσίαν παρ' ξ τις ἂν Σκοπῶν τάδ ̓, ὦ ναξ, εκμαθοι σαφέςατα. Οι. Αλλ' εκ εν αργοις δε τ8τ επραξάμην. Επεμψα γάρ, Κρέοντος εἰπόντος, διπλᾶς Πομπός πάλαι δὲ μὴ παρὼν θαυμάζεται.

296

292. Teiresias has the same prototype as Horatio in Hamlet, and the same as Whachum's pump in Hudibras, (drawn in fig. 34,) which explains the pun involved in the word πομπες (297). The term δίπλες is referable (in further proof of which see future notes to a like effect) to the mark of the figure 2, made by the streak of light round the pump, or round Teiresias's head, as turned upside down. Teiresias is drawn as blind in

Fig. 199.

Χο. Καὶ μὴν τά γ' ἄλλὰ κωφὰ καὶ παλαί ̓ ἔπη. Οι. Τὰ ποια ταυτα; πάντα γὰρ σκοπῶ λόγον. Χο. Θανεῖν ἐλέχθη πρὸς τινῶν ὁδοιπόρων. 300 Οι. Ηκεσα καγώ τονδ' ἰδόντ ̓ ἐδεὶς ὁρᾷ. Χο. Αλλ' ἔιτι μὲν δὴ δειματος γ ̓ ἔχει μέρος, Τὰς σὰς ἀκέων & μενεῖ τοιάσδ' ἀράς.

Οι. Ωἱ μή 'ςι δρωντι τάρβα, εδ' ἔπος φοβεῖ. Χο. Αλλ' οὐξελέγχων αὐτόν ἐςιν· οἵδε γὰρ 305 Τὸν θεῖον ἤδη μάντιν ὧδ ̓ ἄγεσιν, ᾧ Τἀληθὲς ἐμπέφυκεν ἀνθρώπων μόνῳ.

and the figure 2 in

Fig. 130.

2

300. Note προς τινων οδοιπόρων.-305. ουξελεγχων αυτον and note particularly the last line of this scene, and the first lines of the next, as regarding the prototype of Tejresias's person, and referable at the same time to the old adage of Truth lying in a well.

SCENA SECUNDA.

ΟΙΔΙΠΟΥΣ, ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ, ΧΟΡΟΣ.

ΙΑΜΒΟΙ.

Οι. Ω πάντα νωμων Τειρεσία διδακτά τε,
Αῤῥητά τ', εράνιά τε, καὶ χθονοςιβῆ,
Πόλιν μὲν εἰ καὶ μὴ βλέπεις, φρονεῖς δ ̓ ὅμως 310
Οἵα νόσῳ συνεςιν της σε προςάτην

Σωτῆρά τ ̓, ὦ ναξ, μοῦνον ἐξευρίσκομεν.
Φοῖβα γάρ, εἰ καὶ μὴ κλύεις των ἀγΓέλων,
Πέμψασιν ἡμῖν ἀντέπεμψεν, ἔκλυσιν
Μόνην ἂν ἐλθεῖν τοῦδε τὸ νοσήματα,
Εἰ τοὺς κτανόντας Λάϊον μαθόντες εὖ,
Κτείναιμεν, ἡ γῆς φυγάδας ἐκπεμψαίμεθα.
Σὺ δ' & φθονήσας μήτ' ἀπ' οἴωνων φάτιν
Μήτ' εἴ τιν ἄλλην μαντικὴς έχεις ὀδὸν,
Ρῦσαι σεαυτὸν και πόλιν· ῥῦσαι δ ̓ ἐμέ·
Ρῦσαι δε πᾶν μίασμα το τεθνηκότος.

315

320

311. Σε μουνον.—313. Φοιβος πεμψασιν ημιν αντεπεμE, conveys a particular intimation that the moon has only a reflected light.

Εν σοὶ γὰρ ἐσμεν· “ ἄνδρα δ ̓ ὠφελεῖν ἀφ ̓ ὧν
“ Έχοι τε και δύναιτο, κάλλιςος τσόνων.
Τει. Φεῦ φευ. φρονεῖν ὡς δεινόν, ἔνθα μὴ τέλη
Λύει φρονὄντι· ταῦτα γὰρ καλῶς ἐγὼ
Εἰδὼς, διώλεσ' 3 γὰρ ἂν δεῦρ ̓ ἱκόμην.

325

Οι. Τί δ ̓ ἔςιν ; ὡς ἂθυμος εισελήλυθας. Τα. Αφες μ ̓ ἐς οἶκος· ῥᾷςα γὰρ τὸ σόν τε σὺ, Κἀγὼ διοῖσω ταμὸν, ἣν ἐμοὶ πίθη.

Οι. Οὔτ ̓ ἔννομ ̓ εἶπες, ούτε πρσφιλες πολεί Τῇδ', ἤ σ ̓ ἔθρεψε, τήνδ' αποςερων φατιν. 331 Τει. Ορῶ γὰρ ἐδέ σοι τὸ σὸν φώνημ ̓ τὸν Πρὸς καιρὸν, ὡς ἦν μηδ ̓ ἐγὼ ταυτὸν πάθω. Χο. Μὴ πρὸς θεῶν, φρονῶν γ ̓ ἀποςραφῆς· ἐπεὶ Πάντες σὲ προσκυνᾶμεν οἵδ ̓ ἱκτηριοι.

335

Τει. Πάντες γὰρ & φρονεῖτ ̓ ἐγὼ δ ̓ ἐ μήποτε Τἄμ', ὡς ἂν εἴπω, μὴ τά σ' ἐκφήνω κακά.

322. Εν σοι γαρ εσμεν.

336. Παντες γαρ 8 φρονειτε—you are all out of your senses-lunatics; and particularly note the very frequent passages to the like effect.

Οι. Τί φής; ξυνειδὼς & φράσεις, ἀλλ' ἐννοεῖς Ημᾶς προδοῦναι, και καταφθειρᾶι πόλιν ;

Τε. Εγώ τ' ἐμαυτὸν οὔτέ σ' ἀλγυνῶ· τί ταῦ Τ ̓ ἄλλως ἐλέγχεις ; & γὰρ ἂν πύθοιο με. 341 Οι. Οὐκ, ὦ κακῶν κάκιςε, (και γὰρ ἂν πέτρε Φύσιν σίγ ̓ ὀργάνειας) εξερείς ποτε ; Αλλ ̓ ὧδ' άτεγκτος κ' ατελεύτητο φανη ;

Τει: Οργὴν ἐμέμψω τὴν ἐμὴν· τὴν σὴν δ ̓ ἡμᾶ Ναίδσαν 8 κατεδες, ἀλλ ̓ ἐμὲ ψέγεις.

346

Οι. Τίς γὰρ τοιαῦτ ̓ ἂν ἐκ ἂν ὀργίζοιτ' ἔπη Κλύων, ἃ νῦν σὺ τήνδ' ατιμαζεις πολιν ;

Τει. Εξει γὰρ αὐτὰ, κἂν ἐγὼ σιγῇ ςέγω.

και

Οι. Οὐκῶν ἅγ ̓ ἕξει, και σε χρή λέγειν ἐμοί;

او

Τει. Οὐκ ἂν πέρα φράσαιμι πρὸς ταδ',

θέλεις,

Θυμου δι ̓ ὀργῆς ἥτις ἀγριωτάτη.

351

Οι. Καὶ μὴν παρήσω γ ̓ ἐδὲν, ὡς ὀργῆς ἔχω, Απερ ξυνίημ. ἴσθι γὰρ δοκῶν ἐμοὶ

Καὶ ξυμφυτεῦσαι τἔργον, εἰργασθαι θ' ὅσον 355

995. Ευνειδως-and note the 331st-the 342nd, κακων κακισε—the 349th-and 355th lines.