Atque ut segnis honos dextræ servetur, iniquam Incusat terram, ac surgentem in marmore nodum. Nec risus tacuere, globus cum volvitur actus Infami jactu, aut nimium vestigia plumbum Allicit, et sphæram a recto trahit insita virtus. Tum qui projecit, strepitus effundit inanes, Et, variam in speciem distorto corpore, falsos Increpat errores, et dat convitia ligno. Sphæra sed, irarum temnens ludibria, cœptum Pergit iter, nullisque movetur surda querelis.
Illa tamen laudes summumque meretur honorem, Quæ non dirumpit cursum, absistitque moveri, Donec turbam inter crebram dilapsa supremum Perfecit stadium, et metæ inclinata recumbit. Hostis at hærentem orbiculo detrudere sphæram Certat, luminibusque viam signantibus omnes Intendit vires, et missile fortiter urget: Evolat adducto non segnis sphæra lacerto. Haud ita prosiliens Eleo carcere pernix Auriga invehitur, cum raptus ab axe citato Currentesque domos videt, et fugientia tecta.
Si tamen in duros, obstructa satellite multo, Impingant socios, confundatque orbibus orbes; Tum fervet bilis, fortunam damnat acerbam, Atque Deos atque astra vocat crudelia.
Si vero incursus faciles, aditumque patentem Inveniat, partoque hostis spolietur honore : Turba fremit confusa, sonisque frequentibus, euge, Exclamant socii; plausu strepit omne viretum. Interea fessos inimico Sirius astro
Corripit, et falsas exudant corpora guttas ; Lenia jam zephyri spirantes frigora, et umbræ Captantur, vultuque fluens abstergitur humor.
O QUI canoro blandius Orpheo Vocale ducis carmen, et exitu Feliciore luctuosis
Sæpe animam revocas ab umbris, Jam seu solutos in numerum pedes Cogis, vel ægrum et vix animæ tenax Corpus tueris, seu cadaver
Luminibus penetras acutis; Opus relinquens eripe te moræ, Frontemque curis solicitam explica, Scyphumque jucundus require Purpureo gravidum Lyæo. Nunc plena magni pocula postules Memor WILHELMI, nunc moveat sitim Minister ingens, imperîque
Præsidium haud leve, MONTACUTUS. Omitte tandem triste negotium Gravesque curas, heu nimium pius ! Nec cæteros cautus mederi Ipse tuam minuas salutem. Frustra cruorem pulsibus incitis Ebullientem pollice comprimis, Attentus explorare venam Quæ febris exagitet tumentem:
Frustra liquores quot Chymica expedit Fornax, et error sanguinis, et vigor Innatus herbis te fatigant:
Serius aut citius sepulchro Debemur omnes, vitaque deseret Expulsa morbis corpus inhospitum, Lentumque deflebunt nepotes (Relliquias animæ) cadaver.
Manes videbis tu quoque fabulas, Quos pauciores fecerit ars tua; Suumque victorem vicissim Subjiciet libitina victrix.
Decurrit illi vita beatior
Quicunque lucem non nimis anxius Reddit molestam, urgetve curas
ADMIRANDA cano levium spectacula rerum, Exiguam gentem, et vacuum sine mente popellum ; Quem, non surreptis cœli de fornice flammis, Innocua melior fabricaverat arte Prometheus.
Compita qua risu fervent, glomeratque tumultum Histrio, delectatque inhiantem scommate turbam Quotquot lætitiæ studio aut novitate tenentur, Undique congressi permissa sedilia complent. Nec confusus honos; nummo subsellia cedunt Diverso, et varii ad pretium stat copia scamni. Tandem ubi subtrahitur velamen, lumina passim Angustos penetrant aditus, qua plurima visum Fila secant, ne, cum vacuo datur ore fenestra, Pervia fraus pateat: mox stridula turba penates Ingreditur pictos, et mænia squallida fuco. Hic humiles inter scenas, angustaque claustra, Quicquid agunt homines, concursus, bella, triumphos, Ludit in exiguo plebecula parva theatro.
Sed præter reliquos incedit HOMUNCIO rauca Voce strepens; major subnectit fibula vestem, Et referunt vivos errantia lumina motus;
In ventrem tumet immodicum; pone eminet ingens A tergo gibbus; Pygmæum territat agmen Major, et immanem miratur turba Gigantem. Hic magna fretus mole, imparibusque lacertis Confisus, gracili jactat convitia vulgo, Et crebro solvit, lepidum caput, ora cachinno. Quanquam res agitur solenni seria pompa,
Spernit sollicitum intractabilis ille tumultum, Et risu importunus adest, atque omnia turbat. Nec raro invadit molles, pictamque protervo Ore petit Nympham, invitoque dat oscula ligno. Sed comitum vulgus diversis membra fatigant Ludis, et vario lascivit mobile saltu.
Sæpe etiam gemmis rutila, et spectabilis auro, Lignea gens prodit, nitidisque superbit in ostris. Nam, quoties festam celebrat sub imagine lucem, Ordine composito Nympharum incedit honestum Agmen, et exigui proceres, parvique quirites. Pygmæos credas positis mitescere bellis, Jamque, infensa Gruum temnentes prælia, tutos Indulgere jocis, tenerisque vacare choreis.
Tales, cum medio labuntur sidera cœlo, Parvi subsiliunt Lemures, populusque pusillus Festivos, rediens sua per vestigia, gyros Ducit, et angustum crebro pede pulsitat orbem. Mane patent gressus; hinc succos terra feraces Concipit, in multam pubentia gramina surgunt Luxuriem, tenerisque virescit circulus herbis.
At non tranquillas nulla abdunt nubila luces, Sæpe gravi surgunt bella, horrida bella, tumultu. Arma cient truculenta cohors, placidamque quietem Dirumpunt pugnæ; usque adeo insincera voluptas Omnibus, et mistæ castigant gaudia curæ. Jam gladii, tubulique ingesto sulphure fœti, Protensæque hastæ, fulgentiaque arma, minæque Telorum ingentes subeunt; dant claustra fragorem Horrendum, ruptæ stridente bitumine chartæ Confusos reddunt crepitus, et sibila miscent. Sternitur omne solum pereuntibus; undique cæsæ Apparent turmæ, civilis crimina belli.
Sed postquam insanus pugnæ deferbuit æstus, Exuerintque truces animos, jam Marte fugato, Diversas repetunt artes, curasque priores. Nec raro prisci heroes, quos pagina sacra Suggerit, atque olim peperit felicior ætas, Hic parva redeunt specie. Cano ordine cernas Antiquos prodire, agmen venerabile, Patres.
« PředchozíPokračovat » |