Mortis opus; subitum disrupto turbine fulmen Intonuit-surdasque tremor diverberat aures ! Atque odia oblitæ stupuere alterna vicissim Attonitæ classes-quantos heu stragis acervos Attulit una dies! quantos meliora merentes Funera, letali cita mors immersit in unda! Nec grave cessat opus: reduces séd marte furores Ingeminant cæco-anne audis resonantia longe Fulmina misceri, et miserum increbrescere murmur ? Et fors Nelsoni quæ sint jam fata requires, Quisquis eris, fidæ testans conamina Musæ : Vulnere languentem, et Britonum fortissima frustra Funera plorantem exhilarat Victoria signo Nuncia sublato. Haud epulæ clangorque tubarum, Non canor insultans hosti, non læta triumphum Præcinuit vox: sed jam religione serenat Summa Ducis mentem pietas, quem læta decorat Ante alios, fortes mulcens dulcedine sensus. Postera lux cædes, et vasta silentia belli Pandebat, veterique ibat jam lætior unda Nilus-"Cæsareas venisti victor ad oras, Nobilior, miseris præbens solamina rebus! Omnis et Ægyptus celebret vexilla salutis, Omnis Arabs.Olim Italiæ spoliator ad oras, Julius, et pavidis fidens Antonius armis, At non Marte suo: jam libertate labante Et patria amissa, dominis parere superbis
Sub juga misit opes assuetum, (inhonesta merentum!) At tibi, Dux Britonum, victricique ordine Classi Gratulor! hæc norunt olim penetralia Musæ, Quæque tuum vel adhuc sacrant modulamine nomen." Hæc dedit antiquo se attollens gurgite, Nilus Grandævus pater, argenteamque recondidit undis Canitiem, et glauca nituere aspergine vultus.
En, Nelsone, tuo pacatos Marte Calabros, Sicelicosque sinus, quosque in sua regna remisit Italiæ reges tua vindex Gloria, reddunt Arva tua reparata manu, atque insignia sumunt Rura nova, et luxu segetum qui floret opimo Dives ager Brontes, veteri non degener ævo;
White, p. 110. Arabes plurimi venerunt ad littora, &c.
2 Ibid. p. 149.
VOL. XXIX.
Brontæumque tenet ductum de fulmine nomen ; Fulmine in Ætneis olim nascente latebris. Quid memorem, Galli pulsis ultricibus iris, Sceptra tua donata manu: monte undique curvo Parthenopes, conspersit ubi Natura racemis Textilibus colles, nectuntque umbracula sylvæ Nativa-antiquam et retinentia moenia pompam Horrescunt viridi hic dives consurgere dorso Campus amat, glaucas vel in umbras scena recedit- Sive ruinarum nigra succincta corona Obruta procumbunt veterum palatia regum, Non inhonesta situ-desiderioque reposcit Flebile vectigal (defuncto) pristina virtus! Quid vel opes memorem Eoas, victricia regum Dona, aut gemmarum pretioso flore comantes Artifices formas, partæ monumenta salutis ? Quid memorem absenti sacrat queis patria nomen Accumulans donis ?-patriæ te munera gratæ Præsentem majora manent-facundia ocelli Eloquitur tacita-et solvit tibi lacryma grates! Sed nec clara diu, positis felicibus armis, Deperiit virtus, patriæve amplexibus hæsit: Scilicet insidiis secretum accendere bellum Teutones,3 et Boreæ linquentes frigora gentes Incipiunt, pavidum et junxerunt fœdere martem. Non tulit hoc Britonum, quæ fulmine foedera sancit, Majestas male læsa-at amantes otia pacis Advolat ipsa suas ales Victoria Classes.
Est locus aggeribus+ qua se protrudit in Pondere fixa suo, vastæ et molimine Turris, Obvia bellantum furiis-fulgentia longe Fulmina, et ultrices emiserat irrita flammas Funeream expirans noctem navalis Enyo.
Quid memorare' artes veterique ignota Camoenæ Arma Jovis nostri valet indignantia Romam? Sæpe etiam ut campos instructo marte viderem Erigitur nigrans bellum-tonitruque tremiscunt Ardua terrarum artifici, glomerantque sub aura
Fumiferam noctem commixtis igne tenebris: Fulmineique orbes coeli in regione serena Per sudum rutilant: quo maximus intonat aër- Parte alia, cœlo labi noctisque per umbran Flammarum longos videas albescere tractus. Scilicet internæ rabies, clausæque latescunt Cædes, exitio foeta, ultricemque sub imo Occultant animam claustro; mox tempore certo (Ut jubet ars belli, et casu solertia major !) Erumpunt caveæ, atque effusa miserrima clades. Sæpe etiam cum incauta petit munimina classis Volvuntur vivis flammantes ignibus orbes ; Qualia nec Siculis unquam Cyclopes in antris Fulmina, nec rapidis videre Ceraunia telis. Nec non in cædes acuens mortalia corda Per varias artes miseros extundere casus Sors belli docet-in mare propugnacula ducit Et placido fluitare freto, molemque profundam Oceani lassare docet-firmataque transtris
vomi, cæcum murorum imitantia martem. Nec te, qui resides animos irasque tuorum Irritus ardebas generoso accendere sensu, Præteream indecorem; fas est et in hoste Camœnæ Insignes mirari animos; insignia Musæ
Semper amant-vidit quoque te Nelsonia virtus, Emula tunc licet; et meritæ præconia laudis Ingenio insignita suo donavit; et annis Pubescens prima lanugine vestiit ætas. Nec mora, et hostiles decorant insignia Muros Anglica-nigrantes illic splendere Leones,4 Hostilemque aquilam minitantem vana videres. Quo, Nelsone, ruis vulgi dum pectore sensus Vertuntur varii? nec fas te credere muris, Cum nec adhuc cecidit fragor, ægrasque excitat iras Confusæ sonus urbis, et illætabile murmur, Cum nec adhuc sopiti animi-comitatur euntem Majestas excelsa Ducem, et formidine cingit Niliacæ victorem ora! trepidantia corda
1 "Bombs."
Villmoes. p. 205, White.
Hostica vexillorum insignia.
"Floating batteries." + Anglica.
6 Incaute Nelsonus victæ gentis populo se immiscuit. White, p. 207.
Tanta tropea ducis subeunt-labentis imago Cronbergæ indecores animi! sublimior extat Nobilis insigni veniens in corpore virtus- Singula sed memorare piget: memorare juvabit Labentes animos Galli, Nelsone, sub ictu Sæpe tuo, et rapido prostratum fulmine Iberum. Grande opus aggredior, carmen vocat ultima cura- Cycneum melos extrema dulcedine fundit
Musa libens,' invita; ipso de fonte decoris Surgit amari aliquid-grandes testata Triumphos Ardua Traducta cerno-concedite luctus,
Pierides, rursum, Abraniæ quas culmine sacro Fors vel adhuc lusisse juvat, Volfique favillam Quæ vel adhuc colitis, cineri solatia inani! Quid loquor?-ecce procul naves dum cæca volutant Murmura, præsagique nitent jam funeris ignes! Quid memorem Galli pavidos in prælia sensus, Frendentemque animis, et vana minantis Iberi Extructam pompam? quique ut solet æstuat imo Corde pudor victo, mixtoque insania luctu ;3 Et timet incursus, indignaturque timere. Hostium adhuc vultus faciesque simillima fato Advenisse diem, longum qui tradet in ævum Anglica facta, monet; nec nostrum pectora labi, Æternanive metu sensit corrumpere famam Ista dies, fastis semper servanda Britannis! Nonne vides vel adhuc belli cum fluctuat ordo, Ut tacito fulget victrix sententia signo ? "Quemque suo expectat functurum patria Marte." Et jam prospicitur nitidis incautior armis Stans celsa in puppi virtus Nelsonia; Vestem Lætior ars lautam multo discreverat auro, Gemmantesque orbes, multi monumenta Triumphi. At non ille virum (monuit præsagia mortis Dira Comes !) curat repetita hortamina; in ipsis Vicit! jucundumque mori succurrit in armis !
• Illud Homericum, ἑκὼν ἀέκοντί γε θυμῷ.
⚫ Abrama in culminibus victoriam gratulatus cecidit Volfius.
3 Varii hostium sensus in prælia euntium.
✦ “England expects every one to do his duty!" per Telegraph expressa.
5. Comes-Scott, qui cum Nelsono procubuit.
"Non me longa dies, nec inutilis auferet ætas, Nec patrias victus remeabo inglorius oras." Talis in occulto sedit sententia sensu. Et jam procubuisse suorum funera vidit, (Consortes laudis! sed quos mox ipse secutus) Demessam et primo ploravit flore juventam, Plurima quæ patrios urgebat flebilis ignes, Nec memor invisi' venientis ab æthere teli Ingreditur-reducem at fatum patria alta videret Non dedit! extremam subito perlata papillam Hasta volat, sacrumque hærens bibit acta cruorem, Dum vis letalis sibi sufficit; abditaque intus Spiramenta animæ funebri vulnere rumpit. Et jam venturo labuntur frigida leto
Membra diu dubia vitæ nunc fluctuat ægræ
Lux rediviva mora; qualis flamma ultima lambit Fessam abitura facem; nigrescunt omnia circum; Nec tamen indecorem tua te Victoria liquit Extrema jam in morte; suumque heroa abiturum Voce ciet! sed vitam exhalat victor anhelam Spiritus, insignique juvat succumbere fato! Sic vetuit patrias vincentem cernere sedes, Sic finem fortuna dedit! brevis occidit ætas,- Multorum est infleta, auras ut transit arundo, Ignotamque viam radit: Te insignior hora Abripuit, neque enim canis aspersa senectus Te manet, aut quasso languebant corpore vires! Nec fuit in fatis luctu tibi condere soles ! Te non Oceani magna illætabilis unda Gurgite sub vasto pulsat: (sed plurima functum Exul ibi jacet umbra Ducum)-jactare favillæ Hæc juvat insigni, tristis solatia casus !
Et jam 3 vernus honor, visit qui serior agros, Purpureum spargit redivivis floribus aunum— Pectore sed mosto languescunt gaudia, honore Indelibato; et sordent mihi munere inani. Quid si per vacuas moduletur carmina sylvas, Et reducis pæana levem suspiret amoris
I Quod ob velocitatem non sentitur.
2 Etsi hæc a Virgilio adumbrarim, medicorum narrationibus consenquam accuratissime.
3 Hosce versus a Grayo adumbravi:
"In vain to me the smiling mornings shine," &c.
« PředchozíPokračovat » |